Bij de geboorte van mijn vierde kind besloot ik me gelijk te laten stereliseren. De dokter zei: "Dat is 10 minuutjes extra werk". Er werd niet geinformeerd over mogelijke risico's van verklevingen.
Alle vier de kinderen zijn geboren met de keizersnede. Na de derde operatie had ik geen klachten. Na de vierde ingreep voelde ik gelijk al dat er iets niet goed zat. Ik kon het zien aan de stoelgang (harde zwarte ontlasting, maar verder had ik geen klachten).
Ik had geen krampen en ervaarde het niet als verstopping. Wel kreeg ik na een maand erge buikpijn, maar dat weet ik aan het litteken aan de buitenkant. Wist ik veel!
Na inspanning kwam er om de paar maanden een buikpijn klacht, totdat bijna 2 jaar later de buikpijn niet meer overging. Heb de EHBO-post bezocht en daar constateerden ze een blindedarmontsteking. Toen de chirurg de buik openmaakte zag hij dat er een "draadje" om de dikke darm heenzat. Dit heeft hij doorgeknipt en de ileus is goedgelegd. Ook is de blindedarm verwijderd.
Nog steeds werd er niets gezegd over verklevingen. Erg positief was de chirurg daarna niet "we weten niet wat het gaat doen", zei hij.
Een half jaar later, nadat de pijn weg was, begon de verstopping. Pas na 2 maanden kreeg ik een koliek-aanval en kwam alles eruit. Dat was geen leven en sindsdien gebruik ik laxeermiddelen, zoals Movicolon en af en toe wat senna-kruiden, om de darmen op gang te houden.
Na 2 koliek-aanvallen besloot ik een internist te bezoeken. Toen hoorde ik pas voor het eerst over verklevingen "daar doen we niks aan, leer er maar mee leven".
Ze sturen je gewoon weer de straat op.
Na een jaar bezocht ik een gastro-enteroloog. Deze gaf me Movicolon waardoor ik er "mee kan leven". Het zorgt ervoor dat er niet nog meer complicaties bijkomen, zoals divertikel-ziekte, uitgerekte darmen, depressies, geen krampen meer, ik kan alles eten.
Lang heb ik gehoopt op een manier om ervan af te komen, maar ik begrijp dat dit (voor nu althans) een utopie is.
Dat ik hier niets vanaf wist, geeft me veel verdriet.