Voor vele mensen lijkt het alsof je normaal bent, gewoon, lachen, gieren brullen...... dat zijn enkele momenten uit mijn leven. Lachen, humor, dat staat bij mij voorop, maar in de nacht, in de avond, in de morgen en middag loopt ik rond, dubbel van de pijn. Pijn in mijn buik.
Zomaar ineens..... erg, heftig, diep van binnen pijn. Hoeveel pijn het doet kan ik u niet zeggen, ik kan het voor mezelf niet eens een plaats geven, maar het doet pijn. Sociaal ben ik hierdoor in een isolement gekomen, de bedrijfsvereniging heeft me door dit afgekeurd. "Afgekeurd", zomaar, omdat ik dit heb. Overgeven, pijn, misselijk, moe...... zo vul ik de dagen. Tot hoever, tot wanneer.

Door een ingreep in mijn jongere jaren heb ik nu Adhaesies, verklevingen, hierdoor is mijn leven beperkt, gekort en psychisch kan ik het allemaal net dragen.

Ik was opzoek, zoekende naar herkenning, naar meer duidelijkheid.

Mijn gevoel; misselijk, moe, pijn etc. kan ik een plaats geven na het lezen van deze website. Ik begrijp dat ik niet alleen ben, er zijn meerdere die de dagen slijten zoals ik. Gelukkig, ben blij dat ik de site gevonden heb. Graag meld ik me aan voor de patienten vereniging.